Άσπρα Πυργάκια

 Οι βροχερές μέρες είναι ό,τι πρέπει για ταινία στα διαλείμματα. Εμείς παρακολουθήσαμε τις παρακάτω και μας άρεσαν πολύ! Για να τις ξαναδείτε πατήστε  ΕΔΩ  και  ΕΔΩ

  «Σήμερα το πρωί είδα το τοπίο από το παράθυρό μου για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από την ανατολή με τίποτα άλλο εκτός από το πρωινό αστέρι , το οποίο φάνταζε πολύ μεγάλο. Η ομορφιά ήταν ασύλληπτη. Ζωγράφισα ό,τι έβλεπα και σου το στέλνω αγαπημένε μου αδερφέ. Το να βλέπω τα αστέρια με κάνει να ονειρεύομαι"  (από τα γράμματα που έστελνε στον αδερφό του Τεό) Ο Βαν Γκόγκ είναι ένας ζωγράφος που αγαπήσαμε πολύ! Τα όνειρά του όταν έβλεπε τα αστέρια γίνανε και δικά μας και με τη βοήθειά του, κάναμε αυτές τις υπέροχες έναστρες νύχτες. Άραγε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που θα επισκεφθούμε την Πέμπτη θα φιλοξενεί κάποιον πίνακά του; Πατώντας  ΕΔΩ  ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ

 Σήμερα η καθιερωμένη επίσκεψη της Δευτέρας στην βιβλιοθήκη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Στόχος μας ήταν να ανακαλύψουμε λεξικά που είναι διαφορετικά από αυτά που έχουμε στην τάξη μας. Βρήκαμε διάφορα και αφού τα δανειστήκαμε στην τάξη μας, κάθε ομάδα ανέλαβε να επεξεργαστεί και από ένα. Έπειτα από την επεξεργασία μας, συμπεράναμε ότι υπάρχουν πολλά και διαφορετικά λεξικά, σε μέγεθος, σε ποσότητα λέξεων , σε πολλές και διαφορετικές γλώσσες , με εικόνες, χωρίς εικόνες, με λίγες ή πάρα πολλές λέξεις. Σε όλα όμως οι λέξεις ήταν σε αλφαβητική σειρά, είχαν αριθμό σελίδας και είχαν τον ορισμό των λέξεων.

 Με το 2023, αποφασίσαμε να αποχαιρετήσουμε εκτός από τον παλιό χρόνο, και κάποιες σκέψεις που μας κρατάνε πίσω. Καθίσαμε σε κύκλο και συζητήσαμε για όλα μας τα "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ" που μας έρχονται στο μυαλό. Στη συνέχεια τα γράψαμε ο καθένας και η καθεμία σε ένα χαρτάκι.  Δεν μπορώ να κάνω τα μαθήματά μου. Δεν μπορώ να τρέξω γρήγορα. Δεν μπορώ να κάνω δουλειές. Δεν μπορώ να είμαι σε ομάδα. και τόσα άλλα.... Ο καθένας-μία διάβασε το χαρτάκι του και μπορούσε να συμπληρώσει με οτιδήποτε άλλο του ερχόταν στο μυαλό. Στη συνέχεια βάλαμε στη μέση του κύκλου ένα πήλινο βάζο. Κάναμε ένα κύκλο γύρω του , πιαστήκαμε χέρι χέρι και αποφασίσαμε να ρίξουμε μέσα όλα τα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. Όσοι ώρα τα τσαλακώνουμε ή τα σκίζουμε και τα ρίχνουμε μέσα, λέγαμε και ένα αποχαιρετισμό στα Δεν Μπορώ μας και αυτό ήταν πολύ συγκινητικό. Επιστρέψαμε στον κύκλο και συζητήσαμε τι μας άγγιξε πιο πολύ. Σειρά είχανε τα χαρτάκια πάνω στα οποία θα γράφαμε πια όλα όσα μπορούμε ή μια φράση που θα μας δίνει θάρρος κάθε φορά που ...

  Στους δρόμους του Παρισιού ο καλλιτέχνης Εντγκάρ Ντεγκά συλλέγει φευγαλέες στιγμές από τον σύγχρονο κόσμο και από τους ανθρώπους που τον κατοικούν. Μέσα από το λεωφορείο, καθώς κινείται, παρατηρεί ότι τα πρόσωπα των πεζών μοιάζει να θαμπώνουν, έτσι όπως δεν τα είχε δει ποτέ πριν. Σε μια επίσκεψή του στην Όπερα περιεργάζεται τις μπαλαρίνες, καθώς ετοιμάζονται για την παράσταση. Με μάτια ορθάνοιχτα και νου όλο περιέργεια αποτυπώνει στιγμιότυπα της πόλης του. Εμείς, αφού διαβάσαμε την υπέροχη ιστορία της Σαμάνθα Φρίντμαν για τη ζωή του ζωγράφου, κάναμε μια στάση στο αγαπημένο σημείο στην πόλη του Ντεγκά και φτιάξαμε τις δικές μας μπαλαρίνες!

 Λίγο καιρό πριν, μια μεγάλη αλλαγή έγινε στην τάξη μας. Μετά από μια σημαντική κουβέντα για το πόσο σημαντικό είναι να δουλεύουμε στην τάξη μόνοι και μόνες αλλά και με συνεργασία, η τάξη μας πια έχει τις δικές της ομάδες. Τα θρανία άλλαξαν διάταξη και οι νέες πια ομάδες είναι οι εξής:  Βασιλιάδες και βασίλισσες : Μάριος , Στέφανος, Αφροδίτη , Ιζαμπέλα Αστεράκια : Άγγελος, Μαρίνα, Μαρία Κοπαλά, Γιάννης Ειρήνη! : Μαρία Κόλλια, Ναπολέων , Βασιλική Τα αγγελάκια των Χριστουγέννων: Εργίνα, Κλέιντι, Θοδωρής, Νικολέττα Ώρα να φτιάξουμε τα σήματα των ομάδων. Για αυτό χρειάστηκε να βρούμε πρώτα όσα περισσότερα κοινά στοιχεία μπορούμε μεταξύ μας. Η ομάδα που βρήκε τα περισσότερα , διάλεξε πρώτη το χαρτονάκι στο αγαπημένο της χρώμα που θα έγραφε πάνω το σήμα και το όνομα της ομάδας,και ακολούθησαν και οι υπόλοιπες. Κάθε μας μέρα έχει σίγουρα ομαδικές δραστηριότητες που βοηθούν πολύ στο να συνεργαζόμαστε, να παίρνουμε πρωτοβουλίες, να γνωριζόμαστε, να σεβόμαστε, να ακούμε όλο και πιο πολλ...

Το τερατάκι των χρωμάτων ξύπνησε σήμερα νιώθοντας περίεργα και μπερδεμένα. Δε ξέρει πώς νιώθει, σαλάτα κανονική είναι τα συναισθήματά του. Ένα κοριτσάκι θα το βοηθήσει να τα τακτοποιήσει. Έτσι μπορεί να νιώθει: – τη χαρά που είναι κίτρινο πορτοκαλί, μεταδοτική, λαμπερή, σε κάνει να θες να τη μοιραστείς, – τη λύπη που γαλαζοφέρνει σα θάλασσα και σύννεφο απαλό και σε κάνει να θες να κρύβεσαι  και να μην κάνει τίποτα, – τον θυμό που είναι κατακόκκινος  κι άγριος σα φωτιά και σε οδηγεί σε ξεσπάσματα, – τον φόβο που είναι γκριζόμαυρος, κρύβεται σαν κλέφτης και σε κάνει μικρό κι ασήμαντο, – την ηρεμία που είναι πράσινη, ήσυχη σαν τα δέντρα και σε γεμίζει γαλήνη, Αυτά είναι τα συναισθήματά μας… Η Άννα Λιένας, η συγγραφέας του υπέροχου παραμυθιού που διαβάσαμε στην τάξη στα μαξιλαράκια μας,  επιλέγει ένα εντυπωσιακό κολάζ για να εικονογραφήσει το σύμπαν των συναισθημάτων, μια θαυμάσια οπτική αναπαράσταση δομημένη με ένα πλήθος διαφορετικών υλικών, όπως κούτες, αποκόμματα εφημερίδ...

  Στο παιχνίδι της δημιουργικότητας,συχνά,όλα ξεκινούν από μια ασήμαντη αφορμή.Για τη μικρή Λία η αφορμή θα είναι μια…τελεία! Στην αρχή υπάρχει μια άρνηση, ύστερα μια έκπληξη και τέλος…χμμμμ…στην ιστορία μας δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει μια μόνο σπουδαία αρχή!(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Τις πρώτες μέρες στην τάξη, εμείς διαβάσαμε το παραμύθι του Peter H.Reynolds με τίτλο »Η τελεία» και εμπνευστήκαμε από τη Λία και τα έργα της. Πολλές φορές ακόμα μας βοηθάει η συμβουλή της δασκάλας της, "Κάνε με θάρρος την αρχή...και ό,τι βγει". Έτοιμες λοιπόν και οι δικές μας, διαφορετικές τελείες!

 Κ άποιες μέρες πριν μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ,πραγματοποιήθηκε στην τάξη μας. Τρία λεμόνια έκαναν την εμφάνισή τους. Αρχικά συζητήσαμε τα χαρακτηριστικά τους: Είναι ξινά, κίτρινα, έχουν χυμό και τα χρησιμοποιούμε στα φαγητά.Η αλήθεια είναι ότι έμοιαζαν πολύ! Δεν ξεχώριζαν μεταξύ τους, ήταν απλώς ντομάτες με κοινά χαρακτηριστικά! Ακολούθησε ένα ομαδικό φύλλο εργασίας ,που μας βοήθησε να τα γνωρίσουμε καλύτερα.  Ένα λεμόνι σε κάθε ομάδα λοιπόν! Πως λένε το λεμόνι σας; Ποια μαγική δύναμη έχει; Που ζει; Τι του αρέσει να κάνει; Μετά από τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και την παρουσίασή τους, τα  λεμόνια είχαν πια προσωπικότητα και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα τα αναγνωρίζαμε ανάμεσα σε άλλα!Έτσι και έγινε!Τα μπερδέψαμε και κάθε ομάδα αναγνώρισε το δικό της ,που δεν έμοιαζε μόνο με τα άλλα(όπως νομίζαμε παραπάνω) ,αλλά είχε και τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, που αφού τα ανακαλύψαμε ήμασταν σε θέση να τα αναγνωρίσουμε! Με την ώρα να περνάει, αγαπήσαμε τα λεμόνια...

  ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ Καθημερινά, μας συμβαίνουν μερικά πράγματα, όχι και τόσο ωραία! Κάποιος/α δεν προσέχει τα συναισθήματά μας ή κάποιος/α παραβλέπει τα δικαιώματά μας  ή κάποιος/α δε θέλει να ακούσει την άποψή μας ή κάποιος/α δρα επιθετικά Αυτά τα όχι και τόσο ωραία πράγματα μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα!Μπορούν να μας πληγώσουν ή μπορούν επίσης να μας κάνουνε να θυμώσουμε!Γι’ αυτό και πριν λίγο καιρό, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τα δικά μας «Σήματα Πόνου», ώστε να μπορούμε να δούμε πόσα άσχημα πράγματα μας συμβαίνουν καθημερινά. Σχεδιάσαμε ένα σήμα ,που αναπαριστά τα συναισθήματά μας, την καρδιά, και γράψαμε πάνω όλα αυτά που θέλουμε οι άλλοι/ες να προσέχουν σε μας. Το φορέσαμε μια ολόκληρη μέρα! Και κάθε φορά που κάποιος/α έλεγε κάτι ή έκανε κάτι που μας πονούσε ή μας θύμωνε σκίζαμε ένα κομμάτι του Σήματος Πόνου! Μερικοί/ες από μας επιστρέψαμε σπίτι με μόνο ένα μικρό κομμάτι του Σήματος Πόνου.Αυτό ήταν αρκετό,για να δείξει,πόσο σημαντικό είναι για τον καθένα/...

  Μια από τις πιο όμορφες στιγμές στην τάξη μας ήταν η ανάγνωση του παραμυθιού "Το κομμάτι που λείπει συναντά το Μεγάλο Ο" του Σελ Σίλβερστάιν Ένα παραμύθι που μας έμαθε ότι "οι γωνίες και τα σχήματα αλλάζουν" και πως "μπορούμε να κυλήσουμε παρέα". Παρακάτω μπορείτε να το δείτε σε βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=niziicrwdUY

 Όταν ο Αυστραλός cartoon artist Gavin Aung Than διάβασε τα λόγια της Φρίντα Κάλο, σκέφτηκε όλους τους ανθρώπους που προσπαθούμε να ενταχθούμε στα κοινωνικά πρότυπα. Δημιούργησε έτσι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα.  Μπορείτε να πατήσετε πάνω στο σύνδεσμο  ΕΔΩ  για να τη διαβάσετε και να την απολαύσετε όπως κάναμε στην τάξη.

Η ζωή της Φρίντα Κάλο ήταν τόσο φωτεινή και πολύχρωμη,  όσο και οι πίνακές της. Υπέμεινε πολλές αρρώστιες στη διάρκεια της ζωής της, αλλά ποτέ δε σταμάτησε να ζωγραφίζει.. Η επιμονή και το ταλέντο της την έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο. Κάθε φορά που κάτι όμορφο της συνέβαινε, έβρισκε έναν ιδιαίτερο τρόπο για να αντλεί έμπνευση από αυτό στη ζωγραφική της. Τα όμορφα πορτραίτα της Φρίντα, που φτιάξαμε με τα χεράκια μας, στολίζουν την τάξη μας.

Κάποιο καιρό πριν, στα μαξιλαράκια μας, διαβάσαμε παρέα μια ιστορία , με τίτλο "Σ΄ένα βάζο μέσα".Ο Λουέλιν και η Έβελιν μαζεύουν πράγματα μέσα σε γυάλινα δοχεία. Εκπληκτικά πράγματα όπως ουράνια τόξα, τον ήχο της θάλασσας και τον άνεμο ακριβώς προτού αρχίσει να χιονίζει. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι, όταν παίρνουν τα βάζα στα χέρια τους και κοιτούν μέσα, θυμούνται όλα όσα έχουν δει και κάνει μαζί. Σχολιάσαμε ότι  ήταν ένα υπέροχο βιβλίο για τη δύναμη των αναμνήσεων και τη μαγεία της φιλίας και εντυπωσιαστήκαμε από την εικονογράφησή του. Ακολούθησε μια στιγμή που περιμέναμε αρκετές μέρες, από τότε δηλαδή που το δικό μας βαζάκι στην τάξη είχε γεμίσει . είχαμε τοποθετήσει στο χώρο μας, ένα άδειο βαζάκι. Κάθε φορά που κάτι ωραίο μας συνέβαινε, το γράφαμε και το τοποθετούσαμε μέσα στο βαζάκι. Ανάμεσα στα χαρτάκια, υπήρχαν σκέψεις, συναισθήματα, η ικανοποίηση που αισθανόμαστε όταν παίζουμε παρέα στη γυμναστική ή στο διάλειμμα και πολλά άλλα. Με ανυπομονησία περιμένουμε να ανο...

  Τι είναι το «ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ» ; Κάποιες  μέρες πριν φτιάξαμε στην τάξη μας τα δικά μας μικρά βιβλία, εμπνευσμένα από την παιδαγωγική του Φρενέ. Και από τότε, δεν υπάρχει μέρα που να μη τα ξεφυλλίσουμε! Το Μικρό Βιβλίο είναι ένα εργαλείο για την ανάπτυξη των γλωσσικών δεξιοτήτων, της γραφής και ανάγνωσης, της έκφρασης και επικοινωνίας. Οι μαθητές, δηλαδή, αναπτύσσουν τη γραφή και την ανάγνωση μέσα σε πραγματική περίσταση επικοινωνίας , ενώ τους δίνεται ένα πραγματικό κίνητρο για τη χρήση της γλώσσας, εφόσον πρόκειται να γράψουν για να διαβαστούν. Εδώ, λοιπόν, η γλώσσα εκπληρώνει τον πραγματικό της σκοπό, την έκφραση και την επικοινωνία. Οι μαθητές αναπτύσσουν την ελεύθερη έκφραση, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους για να δημιουργήσουν ένα έργο που θέλουν να είναι ξεχωριστό. Εάν θέλετε να κάνετε τα δικά σας μικρά βιβλία στο σπίτι , μπορείτε να πατήσετε  ΕΔΩ ! Θαυμάστε τα δικά μας, ομολογουμένως πολύ πολύ ενδιαφέροντα!

Λίγες μέρες πριν , είδαμε παρέα  την μικρού μήκους ταινία με τίτλο  "Το κόκκινο μπαλόνι". Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή μας καθώς πολλά παιδιά εξέφρασαν πόσο τους αρέσουν οι ταινίες! Η υπόθεση Παρίσι, δεκαετία του 1950.  Ένα μικρό αγόρι, ο Pascal  βρίσκει δεμένο σε έναν στύλο στο δρόμο ένα κόκκινο μπαλόνι. Το παίρνει μαζί του και από εκείνη τη στιγμή τον ακολουθεί παντού, αφοσιωμένο ολοκληρωτικά. Γίνεται ο αγαπημένος του φίλος, πιστός και κατακόκκινος.Αυτή η αφοσίωση του μπαλονιού προκαλεί, ωστόσο, τη ζήλεια των άλλων αγοριών που παίζουν στο δρόμο. Το «Κόκκινο Μπαλόνι» σκηνοθετήθηκε το 1956 από τον Αλμπέρ Λαμορίς και στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι ο ίδιος του ο γιος, ο Pascal.Την ίδια χρονιά κέρδισε το  Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών  (για ταινία μικρού μήκους) και έναν χρόνο αργότερα γίνεται η μοναδική ταινία μικρού μήκους που θα κερδίσει  Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Η ταινία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, ήταν μία εξαιρετική εμπορική ε...